تأثیر برنامه آموزشی-توجیهی بر خودپنداره حرفه ای دانشجویان مقطع کارشناسی پرستاری

مقدمه: خودپنداره حرفه ای، درک فرد از خود به عنوان یک فرد حرفه ای است و بر چگونگی تفکر، تکامل نقش و عملکرد حرفه ای وی تأثیر دارد. در سال های اخیر، بالا بردن خودپنداره به عنوان یک هدف جهانی در آموزش عالی به ویژه در رشته پرستاری مطرح شده است. لذا، این مطالعه با هدف تعیین تأثیر برنامه آموزشی-توجیهی بر خودپنداره حرفه ای دانشجویان مقطع کارشناسی پرستاری انجام گردید. روش ها: طی یک مطالعه ی تجربی، 50 دانشجوی کارشناسی پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد که در نیمسال اول سال تحصیلی 91-90 مشغول به تحصیل بودند انتخاب و به روش تخصیص تصادفی به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم شدند. واحدهای پژوهش در هر دو گروه، پرسشنامه های مطالعه را قبل از ارائه برنامه آموزشی، بلافاصله و سه هفته بعد از مداخله تکمیل نمودند. گروه شاهد تنها آموزش های معمول در دوره کارشناسی پرستاری و گروه تجربی 6 جلسه آموزشی-توجیهی را به صورت هفتگی دریافت نمودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و آنالیز واریانس دو طرف استفاده شد. نتایج: بر اساس یافته های مطالعه، تفاوت معناداری بین میانگین نمره خود پنداره پرستاری در مراحل قبل (4/26±5/169)، بلافاصله بعد از مداخله (6/22±40/178) و سه هفته بعد(6/25±4/184) از 216 نمره مشاهده گردید (003/0≥p)، در حالی که این تفاوت در گروه شاهد معنادار نبود (65/0=p). بدین ترتیب که انجام مداخله باعث افزایش میانگین نمره خودپنداره در مراحل بعد از مداخله شده بود. همچنین، بیش ترین تغییر در میان ابعاد خودپنداره حرفه ای، در بعد خودپنداره عمومی مشاهده گردید. نتیجه گیری: آموزش هایی که با اهداف معین جهت تکامل حرفه ای دانشجویان پرستاری طرح ریزی می شوند و تصویر مثبتی از حرفه پرستاری ارائه می نمایند، می توانند منجر به افزایش خودپنداره حرفه ای دانشجویان پرستاری گردد.